Dziś Międzynarodowy Trybunał Karny został oficjalnie wezwany do wszczęcia dochodzenia przeciwko Ursuli von der Leyen w sprawie współudziału w ludobójstwie. Istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że bezwarunkowe wsparcie prezydent Europejskiej Komisji dla Izraela – militarne, ekonomiczne, dyplomatyczne i polityczne – umożliwiło zbrodnie wojenne oraz trwające ludobójstwo w Gazie.

 

Haga (Holandia), 22 maja 2024

 

– Dziś do Biura Prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) zostało złożone doniesienie, szczegółowo przedstawiające fakty i dowody, że istnieją uzasadnione podstawy do podejrzeń, iż obecna prezydent Komisji Europejskiej, pani Ursula von der Leyen, obywatelka Niemiec, jest współwinna szeregu naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego, które kwalifikują się jako przestępstwa w ramach jurysdykcji MTK, popełnione przez siły zbrojne Izraela (IDF) przeciwko palestyńskim cywilom na Okupowanym Terytorium Palestyńskim (OPT), w tym w Strefie Gazy.

 

Ta doniesienie, popierane przez różne grupy praw człowieka oraz wybitnych akademików i ekspertów w dziedzinie międzynarodowego prawa karnego, wzywa Prokuratora do wszczęcia dochodzenia na podstawie dostarczonych informacji przeciwko pani Ursuli von der Leyen. Doniesienie szczegółowo dokumentuje fakt, że pani Ursula von der Leyen jest osobiście odpowiedzialna karnie i ponosi odpowiedzialność za niektóre zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości i ludobójstwo popełnione (i nadal popełniane) przez siły zbrojne Izraela na OPT, w zakresie, w jakim wspierała, pomagała i w inny sposób uczestniczyła w popełnieniu lub próbie popełnienia tych zbrodni, w tym dostarczając środki do ich popełnienia, w rozumieniu art. 25(3)(c) Statutu Rzymskiego MTK. Pani von der Leyen nie przysługuje żaden funkcjonalny immunitet przed MTK na mocy artykułu 27 Statutu Rzymskiego.

 

Pani Ursula von der Leyen stała się współwinna naruszeń artykułów 6, 7 i 8 Statutu Rzymskiego poprzez szereg działań pozytywnych oraz zaniechań w swojej oficjalnej roli jako prezydent Europejskiej Komisji. Działania pozytywne obejmują:

 

− Wsparcie militarne dla Izraela: Pani von der Leyen, w swojej oficjalnej roli jako prezydent Komisji Europejskiej, działała instrumentalnie w zapewnieniu środków w formie wsparcia militarnego dla IDF. W okresie 2019-23 Izrael był trzecim co do wielkości odbiorcą broni dostarczanej przez państwa członkowskie UE. Same Niemcy są piątym największym eksporterem głównych rodzajów uzbrojenia na świecie.

 

− Wsparcie ekonomiczne i finansowe dla Izraela: zarówno poprzez odmowę podjęcia jakichkolwiek kroków w kierunku zawieszenia Umowy Stowarzyszeniowej UE-Izrael, jak i poprzez promowanie, w obliczu obecnego izraelskiego ataku na Gazę, nowych instrumentów współpracy UE-Izrael.

 

− Wsparcie dyplomatyczne dla rządu izraelskiego: co wydaje się być odpowiedzią na żądanie sformułowane przez premiera Netanjahu w dniu 7 października 2023 r. wobec społeczności międzynarodowej, "aby zapewnić swobodę działania Izraelowi w kontynuacji kampanii". Wsparcie dyplomatyczne, z którego korzysta Izrael, było warunkiem sine qua non popełnienia zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa, prawdopodobnie popełnionych przez IDF w Strefie Gazy od 7 października.

 

− Wsparcie polityczne: różne oficjalne oświadczenia pani von der Leyen wyrażające bezwarunkowe poparcie dla Izraela, były równoznaczne z dawaniem zachęty i wsparcia moralnego członkom IDF zaangażowanym w popełnianie zbrodni przeciwko ludności palestyńskiej na OPT.

 

Prezydent Europejskiej Komisji miała świadomość uczestnictwa, poprzez pomaganie i wspieranie, w popełnianiu adekwatnych zbrodni. Biorąc pod uwagę wielkość rozgłosu, jaki codziennie zyskują naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego popełniane przez IDF w Strefie Gazy, zwłaszcza od października 2023 r., oraz bogactwo oficjalnych raportów i dokumentów ONZ dostępnych, które w rzeczywistości skłoniły licznych urzędników ONZ – w tym Sekretarza Generalnego ONZ – do wyrażenia najwyższego zaniepokojenia, pani von der Leyen nie może uciec od prostego faktu, że wiedziała o takich zbrodniach, lub przynajmniej wiedziała o ich prawdopodobieństwie, jak określono przez ICJ w jego zarządzeniu o środkach tymczasowych z dnia 26 stycznia 2024 r. w sprawie ludobójstwa. Powinna była podjąć wszelkie możliwe działania w jej mocy, aby zapobiec dalszemu popełnianiu tych zbrodni, a przynajmniej nie ułatwiać w żaden sposób ich popełnienia, jak to niestety uczyniła. Obowiązek zapobiegania popełnieniu ludobójstwa jest nadrzędny w Konwencji o Ludobójstwie i Statucie MTK.

 

Prezydent Europejskiej Komisji również nie podjęła działań mających na celu zapobieżenie popełnieniu odpowiednich zbrodni. W ten sposób jest współwinna przez zaniechanie.

 

Rzeczywiście:

 

− Prezydent von der Leyen była i nadal jest zobowiązana prawnie do działania w rozważanych okolicznościach, na tyle, na ile prawo międzynarodowe nakłada na osobę pełniącą funkcję publiczną obowiązek działania w celu ochrony życia ludzkiego.

 

− Prezydent von der Leyen miała i nadal ma możliwość działania; środki były (i nadal są) dostępne jej do wypełnienia obowiązku działania. Potwierdzają to działania podejmowane przez Europejską Komisję pod jej przewodnictwem, w innych kontekstach (np. Ukraina), w celu zapobieżenia popełnieniu zbrodni wojennych i ograniczenia zdolności niektórych sił do prowadzenia operacji wojskowych.

 

− Gdyby prezydent von der Leyen działała zgodnie z obowiązkiem prawnym, zamiast dążyć do "zapewnienia swobody działania Izraelowi w kontynuacji kampanii", zbrodnie byłyby znacznie mniej prawdopodobne do wystąpienia, lub przynajmniej do popełniania przez tak długi okres czasu i na taką skalę i rozmiar.

 

KONTAKTY PRASOWE
Geneva International Peace Research
Institute (GIPRI), Genewa, Szwajcaria
Email: ge.jacquet@gipri.ch
Collectif de Juristes pour le Respect des
Engagements Internationaux de la France
(CJRF), Paryż, Francja
Email: comite.cjrf@gmail.com