Świat
POPEŁNIAMY POWAŻNY BŁĄD. NAWET DZIŚ RUROCIĄG NAFTOWY EJLAT-ASZKELON JEST OBSŁUGIWANY PRZEZ SPÓŁKĘ, KTÓREJ WŁAŚCICIELAMI SĄ W POŁOWIE IZRAEL ORAZ IRAN
- ByNowe Ateny --
- 2024-10-21
Popełniamy poważny błąd, myśląc, że całe społeczeństwo Iranu sprzeciwia się kolonizacji Palestyny przez Izrael. Grupa Irańczyków, choć stanowiąca mniejszość, wciąż ma nadzieję na ożywienie handlu z Zachodem kosztem porozumienia z ludobójczym reżimem Benjamina Netanjahu.
Proamerykański prezydent Haszemi Rafsandżani stał się najbogatszym człowiekiem w swoim kraju, przemycając broń wraz z Elliottem Abramsem. Później wysłał irańskich żołnierzy do walki pod dowództwem NATO w Bośni i Hercegowinie. Ostatecznie uczestniczył w "kolorowej rewolucji", która miała na celu obalenie jego następcy, prezydenta Mahmuda Ahmadineżada.
Większość z nas sądzi, że Islamska Republika Iranu jest przede wszystkim przeciwko Izraelowi. Jest to błędne zrozumienie nauk Imama Chomeiniego oraz ignorowanie licznych relacji między tymi dwoma krajami.
Ruhollah Chomeini był antyimperialistą w kraju, który najpierw cierpiał z powodu Zjednoczonego Królestwa, a później Stanów Zjednoczonych.
Na Zachodzie niewiele się o tym wie, ale podczas I wojny światowej Iran doświadczył straszliwego głodu, który zdziesiątkował jedną trzecią, a może nawet połowę jego ludności, czyniąc go jedną z głównych ofiar tego konfliktu. Ta katastrofa była słabo badana na Zachodzie i zazwyczaj nie jest wspominana w pracach na temat Wielkiej Wojny. W każdym razie Irańczycy są przekonani, że ten głód został wywołany przez rekwirowanie plonów na potrzeby armii brytyjskiej walczącej z Osmanami i Rosjanami. Następnie, w 1953 roku, Zjednoczone Królestwo połączyło siły ze Stanami Zjednoczonymi, aby obalić premiera Mohammada Mossadegha, który znacjonalizował ropę naftową kosztem Anglo-Perskiej Kompanii Naftowej, i narzucić jego następcę, nazistę Fazlollaha Zahediego. Ten ostatni ustanowił później sadystyczną policję polityczną, SAVAK, z pomocą grupy syjonistów rewizjonistycznych, delegowanych przez Jicchaka Szamira, wówczas szefa jednego z wydziałów izraelskiego Mosadu.
Policją polityczną szacha, SAVAK, kierował Teymour Bakhtiar, ale jej oficerowie byli byłymi członkami niemieckiej Gestapo i rewizjonistycznymi syjonistami z Izraela.
Dlatego pisma ajatollaha Chomeiniego zawsze najpierw skierowane były przeciwko Stanom Zjednoczonym i Zjednoczonemu Królestwu („wielki i mały szatan”), a Izrael był przedstawiany jedynie jako wyraz anglosaskiej potęgi, a nie jako niezależne państwo.
Jednak bliskie związki Persji z Izraelem nigdy nie ustały. Nawet dziś rurociąg naftowy Ejlat-Aszkelon, zbudowany w 1968 roku z szachem, jest nadal obsługiwany przez spółkę, której właścicielami są w połowie Izrael i w połowie Iran. Publikowanie informacji o właścicielach tego rurociągu grozi w Izraelu karą 15 lat więzienia.
Po tych wyjaśnieniach warto przypomnieć o znaczeniu afery Iran-Contra w historii Islamskiej Republiki.
Operacja amerykańskich służb specjalnych została wymyślona przez SS-Hauptsturmführera Klausa Barbiego, który zorganizował dyktaturę Hugo Banzera w Boliwii i kartel z Medellín. Chodziło o dostarczanie broni proamerykańskim najemnikom walczącym z rewolucją sandinistów. Jednak Barbie został aresztowany i ekstradowany do Francji. Pułkownik Oliver North, który kierował tajnym zespołem zabójców w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego, przejął sprawę. Wymyślił znacznie bardziej skomplikowaną operację: uwolnienie amerykańskich cywilów wziętych jako zakładników podczas libańskiej wojny domowej w zamian za broń dla Islamskiej Republiki Iranu, aby mogła się bronić podczas wojny narzuconej przez Irak i obalić prezydenta Saddama Husajna. Broń ta miała pochodzić z zapasów dostarczonych Izraelowi przez Stany Zjednoczone, a następnie być przekazana Iranowi. Część z niej miała jednak trafić do nikaraguańskich Contras. Projekt ten uzyskał wsparcie zastępcy sekretarza stanu, rewizjonisty syjonistycznego Elliotta Abramsa.
Nawiązano kontakt z irańskim deputowanym, Hassanem Rouhanim, którego amerykańskie służby znały jeszcze z czasów szacha. Przedstawił on prezydenta parlamentu Haszemiego Rafsandżaniego. Operacja była tak ważna, że prowizje z niej pozwoliły Rafsandżaniemu stać się najbogatszym człowiekiem w swoim kraju.
Pomimo wszystkich oficjalnych dochodzeń, najważniejsze kwestie tej mrocznej sprawy pozostają tajemnicą. W każdym razie jasne jest, że Hassan Rouhani (prezydent w latach 2013-2021) i Haszemi Rafsandżani (prezydent w latach 1989-1997) byli współpracownikami zespołu Olivera Northa i Elliotta Abramsa.
W latach 2006-2007 Elliott Abrams — wciąż on — współkierował z Liz Cheney (córką wiceprezydenta Dicka Cheney'a) Syria Policy and Operations Group, instytucją administracji Busha Jr. z budżetem ściśle tajnym. Nadzorowała ona pomoc dla irańskiej opozycji i wszystkich, którzy walczyli z „reżimem ajatollahów”.
Rewizjonista syjonistyczny Elliott Abrams nie tylko szerzył terror w Ameryce Łacińskiej, ale także wpływał na politykę irańską, wyniósł do władzy obecną koalicję Benjamina Netanjahu i przez lata zatrudniał obecnego francuskiego ministra ds. europejskich, Benjamina Haddada.
Oliver North nie jest już aktywny, ale Elliott Abrams zorganizował ostatnią kampanię wyborczą Benjamina Netanjahu, jego sojusz z Kahanistami (Żydowska Siła Itamara Ben-Gvira i Żydowski Dom Bezalela Smotricza) w celu reformy ruchu syjonistycznego rewizjonistów (faszysty Ze'ewa Żabotyńskiego) oraz jego przekształcenie izraelskich zasad konstytucyjnych.
Irańczycy nie chcą niszczyć swoich rywali. Dlatego, gdy dwie grupy wchodzą w konflikt, mają zwyczaj tworzyć komisję, aby je pogodzić. Ponieważ zazwyczaj się to nie udaje, a sama komisja popada w konflikt z inną instytucją, tworzą czwartą i tak dalej. W końcu powstaje bardzo złożona struktura organizacyjna, w której każda decyzja wymaga kilkunastu podpisów, których nikt nigdy nie potrafi zebrać.
W latach 1993-1994 Korpus Strażników Rewolucji wysłał żołnierzy do walki u boku NATO w Bośni i Hercegowinie. Udzielili wsparcia prezydentowi Aliji Izetbegoviciowi. Nie było opozycji między Islamską Republiką prezydenta Haszemiego Rafsandżaniego a Anglosasami. Arabia Saudyjska i Legion Arabów Osamy bin Ladena były zaangażowane w tę wspólną operację.
W 2005 roku rozpoczęto dużą kampanię prasową przeciwko nowemu prezydentowi Iranu, antyimperialiście Mahmudowi Ahmadineżadowi. Reuters wymyślił wypowiedź prezydenta, aby ludzie uwierzyli, że chciał on zetrzeć Izrael z mapy.
To fałszywe stwierdzenie wywołało potępienie ze strony Rady Bezpieczeństwa ONZ, zanim odkryto, że było to nieporozumienie, a Reuters opublikował sprostowanie. Prezydent Ahmadineżad po prostu powiedział, że państwo Izrael, podobnie jak Związek Radziecki, zostanie zmyte przez czas, a nie że jego ludność powinna być wyrzucona do morza. Bez względu na to, fałszywy cytat został włączony do wielu książek jako ustalony fakt.
W tym samym czasie Anglosasi rozpoczęli kampanię mającą na celu przekonanie opinii publicznej, że Iran chce zdobyć broń jądrową, aby zniszczyć Izrael. Mieli nadzieję uzasadnić atak na Iran, po atakach na Afganistan i Irak. Jednak to szach chciał zdobyć bombę atomową; projekt ten został uroczyście porzucony przez Imama Ruhollaha Chomeiniego w 1988 roku i nigdy nie został wznowiony.
W 2009 roku, podczas próby przeprowadzenia „kolorowej rewolucji” przez Stany Zjednoczone podczas reelekcji nacjonalistycznego prezydenta Mahmuda Ahmadineżada, Waszyngton wyraźnie oparł się na byłym prezydencie Haszemim Rafsandżanim. Ostatecznie, w 2013 roku, Stany Zjednoczone zdołały negocjować z wysłannikami Najwyższego Przywódcy, ajatollaha Alego Chameneiego, odsunięcie grupy Ahmadineżada od wyborów prezydenckich i mianowanie Hassana Rouhaniego.
W 2011 roku szefem irańskiego kontrwywiadu odpowiedzialnym za walkę z infiltracją Mosadu został... izraelski agent. Pozostał na tym stanowisku aż do 2021 roku i obecnie mieszka w Izraelu. Otoczył się zespołem około dwudziestu osób, które uciekły wraz z nim do Izraela. To oni zorganizowali zabójstwa naukowców nuklearnych i kradzież archiwów, które Benjamin Netanjahu publicznie zaprezentował.
Rodzina nowego ministra spraw zagranicznych Iranu, Abbasa Araghchiego, niecierpliwie czeka na porozumienie między Teheranem a Stanami Zjednoczonymi oraz zniesienie embarga handlowego. Posiadają największą na świecie firmę zajmującą się sprzedażą międzynarodową irańskich dywanów.
W tych okolicznościach nie jest zaskakujące, że jedno ze źródeł irańskich poinformowało Izrael o miejscach i czasach, kiedy mógł zabić liderów Hezbollahu jeden po drugim. Zwłaszcza że Najwyższy Przywódca obecnie negocjuje z administracją Bidena w celu osiągnięcia porozumienia przed 5 listopada, datą wyborów prezydenckich w USA. Oznacza to, że zwolennicy Stanów Zjednoczonych są obecnie silniejsi niż kiedykolwiek w Teheranie.
Głównym problemem Iranu nie jest opozycja między konserwatystami a reformatorami, jak twierdzi zachodnia prasa (konserwatywny Mahmud Ahmadineżad był zwolennikiem wolności noszenia chusty i brody, podczas gdy reformator Mir Hossein Mousavi był przeciwny wolności homoseksualistów), lecz paraliż instytucji. W Iranie istnieje co prawda nurt antyżydowski, podobnie jak istniała partia nazistowska, ale społeczność żydowska ma swoich przedstawicieli w parlamencie (Majlisie). Życie polityczne Iranu można raczej wyjaśnić w sposób socjologiczny: burżuazja Teheranu i Isfahanu czerpie swoje bogactwo z handlu międzynarodowego i dlatego pragnie zniesienia granic, podczas gdy zwykli ludzie na wsi pamiętają o głodzie, który zdziesiątkował ich rodziny pod bezwzględnym spojrzeniem Anglosasów.
Najważniejsze, co warto zapamiętać:
- Niewielka irańska mniejszość jest sympatyczna wobec Zachodu i Izraela. Prezydent Rafsandżani wysłał żołnierzy do walki pod dowództwem NATO w Bośni i Hercegowinie.
- Możliwe jest wygłaszanie antyizraelskich haseł, jednocześnie prowadząc interesy z Tel Awiwem: nawet dziś oba państwa wspólnie obsługują rurociąg naftowy, który jest niezbędny dla izraelskiej gospodarki.
- Zwolennicy Izraela zajmowali ważne stanowiska w Islamskiej Republice. Nie dziwi więc fakt, że to irańscy urzędnicy zdradzili Hasana Nasrallaha.
Autor: Thierry Meyssan (adres IP jest w Polsce blokowany)
Konsultant polityczny, założyciel i prezes Réseau Voltaire (Sieci Woltera). Ostatnie dzieło w języku angielskim – Na naszych oczach: Fałszywe wojny i wielkie kłamstwa: Od 11 września do Donalda Trumpa, Progressive Press, 2019.
Comment